... over vroeg opstaan, een dagje ontspannen op whitebeach en een onverwachte uitnodiging voor een huwelijk

Zaterdag 27 maart 2010 (Dag 28)


7 uur en de wekker gaat. Ik was echter al wakker. Mijn biologische klok van in de week, maakt mij ook op zaterdag nog wakker om 6 uur. Dit was het tijdstip dat ook Joris thuiskwam en in zijn bed kroop. In het laatste uur sloot ik wel nog enkele keren mijn ogen maar veel slapen was er niet bij ondanks het feit dat we er nog niet lang in lagen.

Ik spring onder een frisse douche om het vuile gevoel van gisteren af te spoelen en ook volledig wakker te worden. Ook Sophia was ondertussen wakker geworden en volgde mijn voorbeeld. Joris daarentegen lag nog altijd te slapen. Logisch als je weet dat hij nog maar een uur in bed lag. Na 5 keer schudden lukte het toch om hem uit bed te krijgen. Ondertussen begon de tijd wel te dringen. We sprongen op de fiets en reden naar de school van Sophia en Joris. Zij hadden vandaag namelijk een uitstap met de leerkrachten naar Whitebeach en ik mocht ook mee.

Bij onze aankomst waren de meeste leerkrachten al aanwezig. Als de laatste 2 laatkomers ook aanwezig zijn, wordt alles in de gehuurde bus geladen en vertrekken we richting Whitebeach. Onderweg stoppen we nog even om eten en ijs op te halen en tegen 10 uur komen we aan. Whitebeach is een kunstmatige aangelegd zandstrand waar veel mensen naar toe komen om te relaxen. Dit zouden wij vandaag ook doen.

De bus wordt uitgeladen en onmiddellijk worden de hangmatten opgehangen in de 2 hutten die we gehuurd hadden. Ook het juist afgehaalde eten wordt op tafel gezet en de eerste ronde eten is aangebroken. Na het eten is er nog niet echt een mogelijkheid om te zwemmen omdat het water nog erg ondiep is. We brengen de voormiddag door met een wandeling, pootjebaden en babbelen. Vooral dit laatste doen de vele vrouwen die mee zijn. Natuurlijk kan je enkel babbelen als er gegeten wordt. De leerkrachten weten wel iets af van eten want het ene na het andere spelen ze binnen.

In de namiddag begint het water duidelijk te stijgen. Dit maakt het mogelijk om in het water te gaan en dit doen we dan ook voornamelijk de hele namiddag. Tegen 4 uur wordt alles ingepakt en in de bus geladen. Thuisgekomen zijn we alle 3 erg moe. De weinige uurtjes slaap, het vele eten en et warme weer eisen weer hun tol. We besluiten op tijd te gaan slapen om toch wat slaap in te halen. Om 9 uur belt echter de buurman, Badjoe, die Joris had leren kennen in de eerste week dat we hier waren. Hij vroeg of we zin hadden om mee te gaan naar een Hindoestaans huwelijk. Wij begrepen dat dit maar tot 12 uur zou duren dus schoven we de vermoeidheid opzij en kropen in propere kleren. Het duurde wel nog even voordat de buurman er was maar uiteindelijk waren we toch op pad naar het huwelijk. Het was een nichtje van hem en hij nam ons mee om het ook eens mee te maken.

Na een half uurtje rijden kwamen we aan en ging bij Joris en mij de mond open van verbazing. De straat stond vol met auto’s en er liepen heel veel mensen rond. Het was 11 uur maar toch was de drukte te vergelijken met deze van op een markt. Als we binnenstappen zien we een huis waar ze een grote contructie voor gezet hebben. Bij ons kan je het vergelijken met een 80-tal partytentjes maar dat kennen ze niet. Ze zijn dus een week bezig geweest om een reuzengroot afdak te maken met palen en golfplaten. Dit hebben ze vervolgens versierd met enorme doeken en ‘kerst’verlichting. Alleen dit schouwspel was ongelofelijk. Onder de ‘tent’ stond het vol met witte plastiek stoelen waar alle mensen konden plaatsnemen. We zagen ook verschillende mensen rondlopen met drank voor de gasten. Dit gaat echter enkel over soft. Alcohol wordt niet gedronken zolang de priester aanwezig is.

De trouwceremonie stond juist op het punt om te beginnen. Deze ging door in een kleine kiosk onder de ‘tent’. Veel merkte de genodigden hier echter niet van. Zij waren allemaal aan het praten. Ondertussen waren andere mensen al aan het eten. Joris en ik gingen vooraan zitten zodat we de ceremonie konden volgen; Veel begrepen we niet van de handelingen maar het was toch fascinerend om het te zien gebeuren. Na een half uurtje zat de plechtigheid er op en gingen we terug naar Badjoe. Hij zat achteraan bij zijn familie. Hij nam ons mee naar het eten. Dit vond plaats aan de andere kant van de zaal.

Voor het eten schoof je zelf vrijblijvend aan. Na het wassen mocht je plaatsnemen aan één van de drie grote banken die hier geplaatst waren. De tafel was voorlopig nog leeg, maar hier werd snel verandering in gebracht. Al snel kwamen enkele mannen rond met borden, bekers, drinken, en dan alle ingrediënten voor roti. Je kon zelf kiezen hoeveel je wou. We hadden vandaag al veel gegeten dus het was wel even duwen om dit er ook nog bij te krijgen. Badjoe gaf ondertussen nog wat uitleg over hoe een huwelijk in zijn werk gaat. Het volledige feest (meer dan 20 000EUR) wordt volledig betaald door de familie van de bruid. Zij moeten ook alles organiseren. De familie van de bruidegom moet niets doen en mag op de dag zelf gewoon genieten. De mannen van de familie van de bruidegom is ook aanwezig bij de ceremonie. Tijdens het eten worden ze hier dan ook voor betaald (ongeveer 250 SRD). Na het eten (dat volledig zonder bestek te doen was) wassen we onze handen en nemen we terug plaats op de stoelen. We zien ondertussen de priester vertrekken en dit heeft tot gevolg dat er geen soft meer wordt rondgedeeld. Alle obers lopen rond met een dienblad met bekertje Black label whisky. Een andere ober vergezeld hem met een fles cola en water. Dit is om de whisky aan te lengen. Ook ons wordt drank aangeboden, maar wij kiezen toch voor een bietje.

De bruid en bruidegom hebben ondertussen ook gegeten en nemen plaats om de aanwezigen te groeten. De genodigden gaan naar voor en gaan persoonlijk het koppel proficiat gaan wensen. Velen verlaten vervolgens het feest want zij moeten nog erg ver rijden naar huis. Na een tijdje opent het koppel de dansvloer met een dans. Dit krijgt wel de nodige aandacht van de genodigden. Een tijdje later tonen de nichtjes hun kwaliteiten als dansers en dit zorgt ervoor dat de dansvloer in gebruik wordt genomen. Veel zien wij hier echter niet meer van want we zijn zo moe dat we vragen tegen 2 uur of we naar huis gaan. Thuisgekomen is het half 3 en kruipen we onmiddellijk in ons bed. Slaapwel!