Vrijdag 12 maart 2010 (Dag 13)
De laatste dag van repetities voor het eerste jaar ICT. Vandaag stonden nog 2 repetities op het programma. Tegen kwart na 7 kom ik aan op school want tegen half 8 beginnen we er opnieuw aan. De zusjes Raghosing zijn opnieuw van de partij om deze repetities te surveilleren. De school zoekt precies niet meer naar andere personen om te surveilleren.
Het eerste examen dat op het programma stond was Engels communicatie. Barthie en Sandhra vertrekken met goede moed richting de lokalen. Daar aangekomen zijn ook de 48 leerlingen al aanwezig. Nadat alle beveiliging van de lokalen is opgeheven komen de leerlingen binnen. De klassen worden onmiddellijk verdeeld zoals gisteren. Hier stuiten de zussen echter op protest. De docent had namelijk de leerlingen beloofd dat ze met een computer mochten werken. Sommige leerlingen wachten zelf niet op toestemmingen en starten hun computer of meegebrachte laptop op. Sandhra bekijkt de repetitie en hierop staat vermeld dat er gaan hulpmiddelen beschikbaar zijn voor het examen. De leerlingen blijven bij hun standpunt en Sandhra besluit om zich te informeren bij de administratie. Ondertussen beginnen de leerlingen op hun laptop of computer te tokkelen. Al snel weerklinkt in het lokaal een oorverdovend kabaal van stemmen en muziek. Je zou niet denken dat ze eigenlijk een repetitie moeten maken. Na een half uur komt Sandhra terug samen met meneer Bruma en een andere docente. De leerlingen krijgen de bevestiging dat de laptop of computer gebruikt mag worden
Het had wel heel wat moeite gekost om dit te weten te komen. Bij de administratie wisten ze namelijk niets over deze repetitie. Vervolgens werd de vakdocent opgebeld maar deze verwees direct door naar iemand anders. Deze persoon wist echter helemaal niet over wat het ging. Na de eerste persoon terug opgebeld te hebben, werd duidelijk dat een computer was toegestaan en eigenlijk zelf noodzakelijk was. De leerlingen moesten namelijk een Word-document aanpassen zodat het uniform was met de afspraken over briefwisseling. Hier dook onmiddellijk een nieuw probleem op. Veel leerlingen hadden hun eigen laptop mee en hier stond nog niet het benodigde bestand. Maar ook op de vaste computers in het computerlokaal was dit bestand nog niet terug te vinden. De aanwezige docenten besloten dat de leerlingen best met hun repetitie konden starten. Ondertussen waren ze al meer dan 45 minuten aan het overleggen en oplossingen aan het zoeken.
De leerlingen konden starten met de andere vragen waarvoor geen andere bestanden nodig waren. Tijdens de repetitie zou een docent rondkomen met een memorystick om zo het benodigde bestand te kopiëren. Dit duurde erg lang op iedere computer want virusscanners reageerden op de virussen op de stick en de driver installeren vroeg ook nog wat tijd. Je kan je dus wel voorstellen hoe lang het duurde tegen dat de volledige klas (48 personen) was voorzien van het bestand. 2 memorysticks hadden ze niet dus daarom was het niet mogelijk om iets sneller te werken.
De leerlingen die als eerste het bestand hadden ontvangen, waren niet veel later klaar terwijl dat er leerlingen waren die nog maar juist gestart waren. Hier dook natuurlijk het volgende probleem op. De docent wou de bestanden afgedrukt ontvangen, maar de leerlingen hebben geen printrechten. Hierdoor moest opnieuw naar een oplossing gezocht worden. De derde docente ging dan maar op zoek naar memorysticks om de bestanden op te plaatsen. Na een kwartiertje kwam ze terug met twee sticks. Ik werd belast met de taak om bij de leerlingen langs te gaan en de bestanden te kopiëren op een stick. Ondertussen was Barthie bezig het invullen van de leerlingenlijsten. Sandhra was dus de enige die twee lokalen in het oog moest houden.
Tegen 11 uur waren bijna alle leerlingen klaar. Natuurlijk de leerlingen die later hun bestand hadden gekregen waren nog niet klaar, maar ook zij moesten afgeven. Bij een van de laatste leerlingen ontdekte Sandhra potloodaantekeningen op het opgaveblad. Dit waren echter geen kladschrift, maar overduidelijk een vraag voor een medeleerling. Barthie en Sandhra waren de volledige repetitie zo beu dat ze er niet veel tijd aan verspilden en de leerling gewoon naar buiten lieten gaan. De zusjes waren erg gefrustreerd na de repetitie. Ze hadden samen een brief geschreven met alle opmerkingen die ze hadden over deze repetitie. Ze waren er helemaal niet over te spreken. De tweede repetitie (Veiligheid en EHBO) ging niet meer door. Er was al teveel tijd verloren met de eerste repetitie. De leerlingen zouden dus de leerstof nog eens moeten herhalen tegen volgende woensdag. Hierdoor zat mijn schoolweek er dus op. Ik reed snel naar huis want het weekend startte en we gingen op een uitstap!
Thuisgekomen eet ik boterhammetjes. Omdat Lizette (de organisatrice) ons al komt halen tegen kwart voor 3, is er niet zoveel tijd meer om ons klaar te maken. Ik haal het schoolmateriaal uit mijn rugzak en vul deze vervolgens voor 3 dagen uitstap. T-shirts, onderbroeken, zwemshort, muggenstick, … krijgen allemaal een plaatsje. Nu is het enkel nog wachten tot Lizette ons komt ophalen met het busje. Zij laat wel even op haar wachten. Tegen 3 uur horen we dan eindelijk een busje op de straat. We sluiten het huis af en stappen in het busje. We moeten wel nog enkele tussenstappen maken, want we zitten nog alleen in de bus. Lizette zetten we samen met ons kokkin af aan de supermarkt. Zij moeten nog enkele inkopen doen voor het weekend. Ondertussen rijden we met Reynier (begeleider en ‘gids’) naar de andere studenten die meegaan. Onze eerste stop is bij Jorien en Veronic. Hen hadden we al eens ontmoet de week ervoor. Bij onze volgende stop wordt het busje heel wat meer gevuld. Naast Barthel en Maité, stappen er ook 2 Nederlanders, Jos en Jacolien, op. Hen hadden we nog nooit gezien. Jos blijkt op dezelfde school stage te lopen als Barthel. Na nog een korte stop terug aan de supermarkt om Lizette op te halen, vertrekt de rit naar Nickerie. Dit is een gebied dat volledig tegen Guyana en de zee ligt.
We zijn nog geen half uur aan het rijden of we stoppen al. Op deze stop krijgen we al voor de eerste keer eten voorgeschoteld. Potten met eten worden boven gehaald en we installeren ons op een grote bank voor een winkel. Daar genieten we van een erg lekkere maaltijd. Als iedereen voldaan was, vertrekken we met volle maag. We hebben namelijk nog een rit van 4 uur op het programma. Tijd genoeg dus om de andere studenten te leren kennen. In een klein dorpje dat we passeren, stoppen we even. We gaan hier naar de ijsfabriek om alle koelboxen te vullen met ‘crunch’-ijs. Dit ijs is om het drinken en eten fris te houden. Na deze korte stop wordt de rit verder gezet. Na een tijdje begint het donker te worden en zie je niets meer door de ramen van de bus. Normaal zouden we enorm uitgestrekte rijstvelden en moerassen moeten zien, maar voor ons is het enkel zwart.
Na een tussenstop in Wageningen (Reynier had hier familie wonen en hij wou hen even opzoeken) komen we aan in New Nickerie. In deze stad zullen we 3 dagen (2 nachten) verblijven in de gebouwen van onderwijshuisvesting. De kamers worden verdeeld (per 3) en de eerste Jogo’s worden opengemaakt. Aangezien we met een erg grote groep zijn, blijven er snel enkel lege flessen over. Dit was echter juist op tijd want we gingen nog een uitstap naar het strand maken. Als we uitstappen aan de dijk, is het duidelijk dat de beweringen over Nickerie wel klopten. Vele mensen hadden ons voor het vertrek gewaarschuwd voor de muggenplaag die er heerst. Veel was er echter niet te zien van het strand. Het bestond uit vele grote rotsblokken en het water was met moeite te zien. Er stond wel een Hindoestaanse tempel die we dan ook even kort bezochten. Ondertussen was er een man bij ons gekomen die onze schipper zou zijn morgen bij de boottocht op de rivier. Hij stelde zichzelf voor als ‘Maantje’. Hij overtuigde ons om mee te gaan naar een plaatselijk café/discotheek. Deze bevond zich aan de overkant van de tempel. Daar aangekomen waren we verlost van de uiterst agressieve muggen. Dit café/discotheek bestond uit een bar met in het midden een grote dansvloer. Deze werd echter niet gebruikt. Alle plaatselijke mannen stonden aan de toog en waren volop whisky aan het drinken. Enkele van onze groep waren in om een dansje te placeren. De DJ (die via Windows Media Player muziek draaide, zette de muziek wat harder. Al snel kwamen enkele mannen meedansen. Deze stonden hier duidelijk wel al een tijdje want erg nuchter zagen ze er niet uit. Vele drankjes en danspasjes later stapten we terug de bus en reden naar onze verblijfplaats. Moe van een ontzettend vermoeiende week en dag kropen we in ons bed en vielen als een blok in slaap. Slaapwel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten