Maandag 15 maart 2010 (Dag 16)
Vandaag namen we een rustdag. We hadden er namelijk een vermoeiend weekend opzitten. Maar dit was niet de enige reden waarom we niet naar school gingen. We waren namelijk nog niet in orde met ons paspoort. We hadden bij onze aankomst in Suriname een stempel gekregen voor korte duur. Tot 28 maart waren we toegelaten in Suriname, maar wij blijven 2 maand langer. Hierdoor moesten we naar de vreemdelingendienst om een stempel voor lange duur te krijgen.
We beleven vandaag wel wat langer in bed liggen. Tegen half 9 was ik wel al wakker van de warmte maar het deed toch deugd om zo lang te kunnen slapen. Een uurtje later vielen ook Sophia en Joris uit hun bed. Na het ontbijt staken we onze eerste wasmachine in want er was weer heel wat vuile was. We zouden de wasmachine laten doen terwijl we naar de vreemdelingendienst waren. We hadden juist de intentie om te vertrekken wanneer de hemel openbreekt en Paramaribo wordt bedolven onder een stortvloed van water. Ons vertrek wordt dus een geringe tijd uitgesteld.
Na een half uurtje is het dan toch wat droger aan de hemel en vertrekken we richting de vreemdelingendienst. We weten niet echtwaar we deze moeten vinden. In een toeristisch boekje dat we bij hadden, was duidelijk geworden dat we het moesten zoeken bij het ministerie van Openbare Werken en Verkeer (zoek het verband met de vreemdelingendienst). Deze was te vinden in de J.P. Lachmontstraat, in de buurt van mijn school. Onder het kopwerk van mij, reden we alle 3 naar daar. Al snel vonden we het ministerie. Van buitenaf was er niets te bespeuren dat leek op de vreemdelingendienst. We besloten het grote gebouw in te stappen en op zoek te gaan. Het was een echt doolhof maar al snel kwam een dame naar ons die vroeg wat we zochten. Zij verwees ons naar de zijkant van het gebouw.
Daar waren inderdaad ook enkele lokaaltjes. Boven het eerste lokaaltje hing een groot word. Binnen waren er vele mensen te wachten en wij besloten dan maar aan te schuiven. De security kwam ons echter al snel vragen waarvoor we kwamen. Zij stuurden ons weer naar buiten want we moesten het derde kantoortje hebben. We passeerden eerst nog de vuurwapenvergunningen en helemaal op het einde van het gebouw, bijna aan de achterzijde, vonden we eindelijk het kantoor dat we zochten. Binnengekomen zagen we weer veel mensen zitten. Ze hadden zich al aangemeld en waren aan het wachten. Wij namen ons paspoort en vliegtickets er bij en gingen ons ook aanmelden. Ook wij mochten plaatsnemen tussen de andere wachtende personen. De dame aan de balie had onze gegevens ingevuld in een groot boek en gaf de paspoorten en tickets aan een andere politieagente. Ze controleerde heel wat paspoorten en nam daar erg haar tijd voor om alles te bekijken, maar bij ons kon ze zelf telefoneren en tekenen. Veel tijd heeft ze aan ons niet besteed. Na het afroepen van onze namen konden we 5 minuten na onze binnenkomst al terug vertrekken.
Onderweg naar huis passeerden we ook nog even de Shopping Mall. Aangezien we dit weekend erg goed kennis gemaakt hadden met de zon, besloten we ons beter te beschermen volgende keer en deze keer onze verbrande huid te verzorgen. In de Shopping Mall wisten we dat er een winkel was met allerlei verzorgingsproducten. Aangezien Surinamers geen behoefte hebben aan zonnecrème of aftersun, vonden we deze niet in een Chinese supermarkt en moesten we dus op zoek gaan in deze winkel. Hier kwamen heel wat meer toeristen en zouden we het zeker vinden. We moesten niet lang zoeken naar onze producten. Opvallend was de dure prijs voor deze producten. Het was duidelijk dat deze producten enkel door toeristen gekochte werden, want de prijs was heel wat duurder dan in België. We kochten ons voorlopig enkel een bus aftersun aan omdat deze nu het meest nodig was. Voor de zonnecrème zouden we nog eens verder zoeken in andere winkels. Na onze aankoop was het half 12 en begonnen we toch wel een hongertje te krijgen. Aangezien dat we nog geen Mc Donalds gegeten hadden, was het nu een perfecte gelegenheid. Zelfs in België ga ik niet veel op bezoek in fastfoodketens waardoor het allemaal voor mij wat nieuw was. Alle verschillende burgers waren onbekend voor mij en zag nergens een verschil in. Joris viel het op dat er heel wat minder aanwezig was in vergelijking met België. Om niet te moeilijk doen koos ik gewoon een Big Mac menu (zo een waar ze hier op tv reclame voor maken). We zaten op ons gemak hier en hadden geen haast dus we bleven hier een tijdje zitten. Na afgeruimd te hebben, gingen we terug de Shopping Mall op weg naar onze fietsen. Onderweg stopten we nog even aan een tourorganisator en giftshop. Hier vonden we een grote vlag die ik dan ook meenam voor thuis. Na deze aankoop hadden we alles wat we nodig hadden en namen onze fiets en reden naar huis.
Onderweg naar huis maakte Sophia echt kennis met het verkeer hier in Suriname. Zij reed vooraan en plots stak een auto over naar onze rijstrook. Deze auto nam zijn bocht echter niet breed genoeg en duwde Sophia met zijn snuit van de kant. Sophia had eerst niet echt iets door maar Joris en ik zagen het goed gebeuren. Het oude Chinese koppel dat in de auto zat bewoog niet veel en liet ons verder fietsen. Een tijdje later staken ze ons voorbij maar nu zonder een ravage aan te richten. Het begon ondertussen ook al wat meer te waaien. Dit kondigde grote regenbuien aan. We besloten een trapje extra in te zetten. Gelukkig dat we dit gedaan hebben want juist thuisgekomen vielen liters water naar beneden. Thuisgekomen hebben we nog wat gewassen en gestreken. Het leven zoals het in ieder huishouden gaat. Tot morgen voor de eerste echte lesdag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten