Tegen vandaag had ik afgesproken dat ik mijn PowerPoint-presentatie zou tonen die ik wil gebruiken in mijn les van maandag. Ik besluit op tijd naar school te gaan zodat ik misschien nog Systeembeheer kan bijwonen. Op school aangekomen is er echter nog geen enkele docent van de ICT-richting te zien. Mr. Pancham is normaal tegen 7 uur op school, maar hij is nog niet aanwezig in zijn lokaaltje op het derde verdiep. Ik besluit dan maar te wachten in de docentenkamer. Een les bijwonen is ook nog niet mogelijk want ook de leerlingen staan nog buiten. Na een half uurtje zie ik mr. Pancham eindelijk lopen op school. Ik ga naar hem toe en ga mee naar het lokaaltje op de derde verdieping. Daar is ook mr. Bruma aanwezig. Ik toon aan de twee heren mijn opgestelde presentatie. Ze zijn wel wat onder de indruk en zijn van mening dat ze dit eigenlijk voor iedere les moeten doen. Ondertussen is het bijna half 9 en begint normaal het derde lesuur.
Aangezien Barthie niet aanwezig was tijdens de eerste 2 lesuren, zal zij ook niet aanwezig zijn voor de volgende lesuren. Mr. Pancham stuurt mij naar beneden om alvast het lokaal te openen voor de leerlingen. Hij zou onmiddellijk komen als hij klaar was met het ingeven van de punten. Beneden gekomen, zie ik geen leerlingen van de ICT-richting. Blijkt dat zij lichamelijk opvoeding hadden en met de bus weg waren. Ik moet gelukkig niet erg lang wachten, want ik zie plotseling de bussen stoppen aan de schoolpoort. Aangezien ik nu wel leerlingen heb, ga ik naar het Technisch beheer om de sleutels van het gebouw. Het lokaal open maken is niet zo eenvoudig blijkt. Het is met een afstandbediening om het alarm te deactiveren. Ik had al vele keren gezien hoe de docenten de deur openden, maar nu stond ik er alleen voor. Als ik het goed begrepen had, moest ik twee maal op de grote blauwe toets drukken. Nadat ik dit gedaan had, keek ik door het raam en zag op het bakje aan de buur dat het lichtje van ready brandde. Nu moest ik enkel nog de juiste sleutel vinden van de deur. Ik had echter een grote sleutelbos gekregen met een 10-tal sleutels. Na wat proberen vond ik de juiste, draaide het slot open en deed de deur open. Het lokaal dat uitgerust is met bewegingssensors merkte, ondanks dat ik ze uitgeschakeld had, deze beweging op. Dit had tot resultaat dat het volledige schoolcomplex werd verstoord door een oorverdovende sirene. Ik had dit niet verwacht en wist dus niet wat gedaan. Dit tot hilariteit van de leerlingen.
Gelukkig moest ik niet lang wachten tot het alarm werd uitgeschakeld. Ik weet niet wie het gedaan heeft, maar na een tijdje was de sirene weg. Ik vertrouwde het nog niet erg om binnen te gaan want vreesde voor een tweede uitbraak van de sirene. De leerlingen waren net iets avontuurlijker en gingen nog eens proberen. Zachtjes de deur open duwend, schuifelen twee leerlingen zonder problemen naar binnen. Dit is het teken dat het alarm uitgeschakeld is. Ik laat de overige leerlingen ook binnen in afwachting tot de komst van mr. Pancham. Hij laat zich echter niet zien. De leerlingen beginnen wat onrustig te worden omdat ze niet weten wat van hen verwacht wordt. Uiteindelijk verplaatsen ze zich allemaal naar het gewone klaslokaal. Hier beginnen ze na een tijdje te zingen. Omdat alle leerlingen hier zitten, besluit ik er maar bij te gaan zitten. Het lijkt me wel leuk om hen bezig te zien.
Na heel wat liedjes (voor mij zijn ze bijna allemaal onbekend) gebracht door diverse leerlingen, vinden ze het wel eens tijd dat ik een echt Belgisch liedje zing. Ik had natuurlijk de vraag wel voelen aankomen maar toch verschoot ik wat van de vraag. Natuurlijk zagen alle leerlingen dit wel zitten en begonnen enthousiast te roepen. Ik moest natuurlijk toegeven en zong voor hen Mia. Al was ik niet echt onder de indruk van mijn eigen zangtalent, de leerlingen knipperden toch mee met hun vingers. Na mijn liedje zongen alle leerlingen een lied voor mij. Dit was niet zomaar een lied, maar het was de klassieker van Frans Bauwer ‘Heb je even voor mij’. Opvallende was dat alle leerlingen zongen enthousiast mee. Natuurlijk na een uurtje begon het zingen natuurlijk wel een beetje tegen te steken. De leerlingen vroegen of ze even naar buiten mogen, aangezien ze toch geen les meer hadden. Ik melde hen wel dat ze om 11 uur terug moesten zijn, want ze hadden dan een presentatie. Nadat de eerste leerlingen vertrokken waren, kwam mr. Pancham eindelijk toe. Ook al was het een uur en een half later, ik was toch opgelucht dat hij er was. Ik was namelijk niet erg zeker dat de presentatie voor de leerlingen was. Mr. Pancham kon wel bevestigen dat ze zeker aanwezig moesten zijn.
Tegen 11 uur zijn alle leerlingen terug in het lokaal. Ook de andere klas is er ondertussen komen bijzitten. Het aantal docenten in het lokaal is ook toegenomen. De presentatie zal door een oud-student worden gegeven. Hij deed mee aan een wedstrijd van de Caribische beroepenwedstrijd. Deze ging door in Rio de Janeiro. In deze wedstrijd werd getracht om in 4 dagen per vakgebied de beste persoon te vinden. De jongeman deed mee in het onderdeel webdesigner en werd er derde. Hij kwam dus aan de leerlingen van de ICT-richting uitleggen hoe hij de wedstrijd aanvaarde. Het moet een stimulans zijn voor de leerlingen om hopelijk later ook zoiets te doen.
Omdat deze wedstrijd toch wel iets bijzonder was, was ook het Jeugdjournaal aanwezig met een 2 koppige ploeg. Toen de leerlingen dit hoorden, werden ze erg opgewonden en werd het haar goed gelegd. De jongeman (wiens naam ik niet kon onthouden) werd voorgesteld door de algemene directeur van het NATIN. Vervolgens bracht de jongeman een korte voorstelling waarbij het verloop van zijn uitstap naar Rio werd uitgelegd. Verrassend genoeg waren de leerlingen erg aandachtig. Na de voorstelling konden ze vragen stellen, maar deze kwamen niet direct. De ploeg van het journaal wou nog enkele interviews afnemen van leerlingen. 4 willekeurige leerlingen werden meegenomen naar buiten. De andere leerlingen moesten voorlopig binnen blijven want zij zouden de interviews toch maar in de war laten lopen. Uiteindelijk geraakten toch enkele leerlingen in gesprek met de spreker. De vragen die ze niet hadden na de presentatie, kwamen nu wel naar boven. Na een half uurtje waren alle interviews afgenomen en konden de leerlingen naar huis.
Voor mij zat echter de schooldag er nog niet op. De docenten gingen nog eens samen zitten over de projecten die de leerlingen moeten maken. De leerlingen hebben nog geen enkel project ontvangen waardoor de ontwerpen zo snel mogelijk moeten bekeken worden. Samen met de docenten bekijk ik project over Databaseontwikkeling. Veel kan ik niet aanbrengen omdat de manier van werken erg nieuw is voor mij. Er wordt voornamelijk gepraat over welke competenties er behaald moeten worden. Nadat de laatste richtlijnen werden gegeven zodat er volgende week zeker 1 project zou zijn, kon ik eindelijk naar huis.
Thuisgekomen is het snel eten want er staat nog wat op het programma voor vandaag. Op het Vrijheidsplein aan het presidentieel paleis is er een grote optocht van scholen. Deze discriminatieloop is aan zijn 8ste editie toe en roept op tot een verdraagzame samenleving. Normaal gingen Sophia en Joris hier meelopen met hun school maar door een tekort aan juiste maten T-shirts moest iedereen zelf maar zoeken om mee te doen. Sophia had afgesproken met Anushka en Joris en ik gingen met de fiets naar het centrum. Daar zagen we een plein vol met kinderen met een witte T-shirt. In mijn paarse T-shirt zou ik natuurlijk opvallen binnen deze meute maar toch gaan Joris en ik een kijkje nemen op het plein. We zijn erg onder de indruk van de grote groep mensen. Als snel komen we Jos tegen en we gaan met hem mee. Wij hebben wel geen T-shirt maar gaan toch meelopen. We zullen wel zien of we tegenkanting krijgen.
Tegen 4 uur is het dan zo ver en vertrekt de colonne. Een half uur later is het dan eindelijk onze beurt om te vertrekken. Het heet wel discriminatieloop maar ondanks wat het laatste deel van het woord doet vermoeden, is het gewoon een wandeling door Paramaribo. De colonne loopt op de openbare weg met op het rijvak ernaast voordurend passerende auto’s. Bij ons zouden ze de weg volledig afzetten, maar hier gaan ze er van uit dat alle schoolkinderen mooi op het baanvak blijven dat voor hen bestemt is. De toch is heel leuk. Veel leerlingen zingen liedjes en onderweg kom je heel wat bandjes tegen die erg opzwepende muziek maken. Na 3 uur wandelen en heel wat van Paramaribo gezien te hebben, komen we aan op het plein. Hier zijn ondertussen al heel veel kinderen toegekomen. Zij genieten van de optredens die gegeven worden op het podium. Wij blijven hier ook nog even maar de honger overwint het snel en we gaan op zoek naar iets om te eten. Onderweg zien we nog altijd maar kinderen lopen. Nog niet iedereen is na een half uur na onze aankomst aangekomen. Dit geeft aan dat er echt heel veel kinderen meelopen. Na het eten gaan we naar huis, maken onze tas en kruipen in ons bed. Morgen gaan we weer op uitstap. Slaapwel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten