... over nog een binnenlands dorp, Surinaamse artiesten en ... zwemmen

Zondag 11 april 2010 (Dag 43)


Vandaag was ik opnieuw erg vroeg wakker. Net zoals gisteren sprong ik in mijn kleren, maar deze keer waren het mijn zwemkleren. Ik had namelijk nog meer dan een uur en ging ervan profiteren om in de nog meer gedaalde rivier te gaan zwemmen. In het begin was ik de enigste die in het water zat, maar niet veel later kwam ook Ilse, die het zelfde idee had, ook in het water. Dit was echt de perfecte manier om wakker te worden. Na iets meer dan een uur konden we dan gaan eten.

Na het eten kregen we opnieuw tijd om ons te verfrissen en wat te ontspannen. We kregen tijd totdat we opnieuw konden eten. Veel anders dan zwemmen kon je niet doen op het eiland, dus daar kon je dan ook iedereen vinden. In de voormiddag arriveerde ook Jonathan, Chris en zijn vriendin. Zij kwamen achter voor de laatste avond toch nog mee te maken.

Na het eten sprongen we opnieuw in de boot en vaarden nu een stukje verder dan gisteren. Daar was een veel groter dorp. Hier hadden de meisjes van de Hoogestraat ook stage gedaan enkele weken geleden. De mensen en kinderen waren opnieuw erg nieuwsgierig en vriendelijk. De kinderen vonden het schitterend om zichzelf te zien op een foto of op een filmpje. Een filmcamera snapten ze toch niet volledig. Ze gingen voor de camera doodstil staan alsof er een foto werd getrokken van hen. Als ik dan de beelden toonde, vonden de kinderen dit echt hilarisch om zichzelf te zien maar vooral te horen. We wandelden door het hele dorp en kwamen uiteindelijk bij een tweede kleiner dorp. Daar kochten veel studentes typische Surinaamse kledij. Na deze tussenstop sprongen we opnieuw in de boot en vaarden een klein beetje verder. Daar was een stroomversnelling waar we in het water konden gaan. Na wat zwemmen en vissen (door de Surinaamse man en de oudere man die met ons mee waren), keerden we terug naar ons eiland. Onderweg naar huis begon het erg donker te worden. Dit gaf je echt wel een gevoel van rust dat je bij ons in België echt nergens meer kan tegenkomen.

Thuisgekomen krijgen we onmiddellijk de geur van barbecue in onze neus. Lizette was al volop aan het koken. Aangekomen op het eiland moeten we wel nog even wachten totdat het eten klaar is. Ik krijg van Lizette de opdracht om ballonnen op te blazen voor het feest van deze avond. Gelukkig krijg ik uiteindelijk een beetje hulp van enkele andere studenten. Na het ophangen van de ballonnen aan de bar, is ook het eten klaar. Na het eten moeten we onmiddellijk onze stoel en drank meenemen naar de bar, want daar zal een lokale band wat muziek komen maken. Het is echter nog wel een tijdje wachten op de band, maar ondertussen zitten we wel met de hele groep te genieten van een drankje.

Uiteindelijk arriveren de muzikanten op het eiland en niet veel later beginnen ze met traditionele muziek te spelen begeleid natuurlijk met de bijpassende zang. Zoals alle traditionele muziek, is deze muziek ook erg aanstekelijk om te dansen. De dames van op het eiland beginnen te dansen en trekken de vrouwelijk studenten er ook bij. Zij gaan wel eerst hun traditioneel kledij aandoen om toch een beetje in de sfeer te blijven. Als Sophia, Maïté en Veronique naar onze hut gaan om hun kledij, zien ze daar opeens een vreemde man, de neef van de buschauffeur, staan. Hij zegt dat hij gewoon door onze hut liep, maar het is duidelijk dat er toch meer achter zit. Lizette wordt aangesproken en de zij spreekt de man aan. Ook de politie wordt gebeld, maar deze kunnen niet afkomen omdat de bootsman ziek is.

Even geschrokken laten we het toch niet aan ons hart komen en genieten van een drankje en de muziek. Tegen 12 uur valt zoals iedere nacht de elektriciteit uit. De elektriciteit wordt namelijk opgewekt door een machine en ze hebben niet overdreven veel brandstof. Daarom wordt deze enkel ingeschakeld van 6 tot 12 ’s avonds. Dit zorgt ervoor dat het dus pikdonker is op het eiland. De enkele olielampjes die er zijn geven nu ook niet overdreven veel licht. We blijven nog ven wakker maar kruipen uiteindelijk toch in ons bed. Slaapwel!