Donderdag 15 april 2010 (Dag 47)
Bartel en co hadden voor vandaag een uitstap naar Berg en Dal in elkaar gestoken. Veel in elkaar steken moest er wel niet gebeuren. Na wat rondbellen hadden ze een busje gevonden dat ons naar daar wou brengen. Met een busje vol studenten en onze eigen koelbox, vertrekken we vroeg richting naar Berg en dal. We zijn gisteren echter te weten gekomen dat je waarschijnlijk moet reserveren om daar activiteiten te doen. Daarom stoppen we onderweg aan het hoofdgebouw van de eigenaars van Berg en dal. Daar krijgen we echter te horen dat we zonder problemen naar daar kunnen en alle activiteiten kunnen doen die we willen.
We stoppen onderweg ook nog eens aan ee Chinese supermarkt om ijs aan te kopen. Het is echter duidelijk dat wij normaal geen tours organiseren. We kopen eerst te weinig ijs aan en vervolgens krijgen we het ook niet in de koelbox. Gelukkig helpt de buschauffeur ons een beetje en lukt het uiteindelijk om voldoende ijs in mee te hebben voor de hele dag.
Na een kleine 2 uur rijden arriveren we in Berg en Dal. We stoppen aan een slagboom waar een jonge Surinaamse medewerkster ons vraagt om onze naam te noteren op een formulier. Nadat iedereen dit had ingevuld, waren we eindelijk binnen. Berg en Dal is een domein aan de Surinamerivier met een afgebakend strant en hutjes waar je ook enkele avontuurlijke activiteiten kon doen. Voor het laatste waren we dan ook naar hier gekomen.
We krijgen een hutje toegwezen en installeren ons met onze hele hebben en houden. Veel andere mensen zijn er echter niet aanwezig. Naast ons is er nog een hut waar heel wat tassen staan, maar daarbuiten is het er heel rustig. Niet veel later komt een medewerker van Berg en Dal bij ons met een prijslijst. We zijn namelijk naar hier gekomen voor wat avontuur, maar naast de deathride over de Surinamerivier weten we niet wat er meer in aanbod is.
We besluiten om bijna allemaal de deathride en de kayaktocht te doen. 2 activiteiten op een dag is erg mooi. Op de prijslijst staan wel 2 types prijzen. Je hebt prijzen voor inwoners van Suriname en de buitenlanders. Tussen deze 2 prijsklassen zit wel erg wat verschil waarop Jos en Joris besluiten om even te gaan onderhandelen over de prijs. Zij slagen er in om de prijs voor Surinamers te verkrijgen door het feit dat onze buschauffeur een Surinamer is.
Na het betalen van 120SRD (30 voor de kayaktocht en 90 voor de deathride) kregen we te horen dat het niet lang meer zou duren tot we vertrokken voor het kayakken. Omdat deze vaart toch 2 uur zou duren, besloten we al iets te eten. Iedereen had zijn eigen eten meegebracht. Wij haalden de bami, salade en pattaten uit de frigobox die Sophia gisterenavond nog had klaargemaakt. Ook Bartel had voor zijn huisgenoten voor eten gezorgd. Zij hadden satées mee met de onvermijdelijke bami. Iedereen proefde eens van de andere en hiermee had iedereen ook gegeten.
Na toch nog wel een tijdje wachten, komt er eindelijk een medewerker van Berg en Dal die ons meeneemt naar de kayaks. Hij geeft een heel klein beetje uitleg maar gaat er toch van uit dat het iedereen al heeft gekayakt en nog weet hoe het in zijn werk gaat. Niet veel later zitten we dan ook in onze boot en varen we op de Surinamerivier. We varen stroomafwaarts en dit gaat natuurlijk erg vlot. Na een tijdje varen we een inhammetje in. Nu varen we echt tussen in een erg kleine waterloop en moeten we laveren tussen takken, linianen, ... Het is heel erg rustig en je kan er erg genieten van de natuur. We varen meer dan een half uur en vervolgens keren we terug naar de grote rivier. Vanaf hier moeten we echter tegen de stroming in varen. Dit is natuurlijk iets minder leuk en erg vermoeiden bij het opstekende zonnetje. Aangekomen op het strand van Berg en Dal, halen we de kayak aan land en springen we onmiddelijk in het water om wat af te koelen.
We relaxen nu wat want het is nog wel wat wachten op onze volgende activiteit, de deathride. Normaal was deze gepland tegen half 2 maar we zien toch nog nergens iemand die deze activiteit willen begeleiden. Na ongeveer een uur komt er dan toch een groep jonge medewerkers naar ons. We mogen onmiddelijk een klimgordel aandoen en een document teken voor de aansprakelijkheid. Als iedereen zijn uitrusting heeft, krijgen we een demonstratie van hoe het in zijn werk zal gaan. Iedereen moet één voor één op een kort stukje kabel eens tonen dat de techniek is begrepen.
Na de demonstratie, hebben we een kleine wandeling voor de boeg. We moeten namelijk wat hoogte hebben om de deathrides te kunnen uitvoeren. Na een kwartiertje wandelen komen we aan een plateau waar een na een op een deathride worden geholpen. We zullen in totaal een 7)tal aan elkaar gesloten deathrides doen. Na een 4 ontzettend leuke deathrides, komen we opeens aan de buitenkant van het oerwoud en verzamelen we met ons allen op een plateau. De volgende deatride is namelijk deze over de Surinamerivier. Als iedereen op de plateau staat, vertrekken eerst enkele begeleiders over de 180m lange kabel over de rivier. Als er nog maar 2 medewerkers overschieten, is het eindelijk aan ons. Ondanks het feit dat ik als 5de aangekomens was, moest ik wel als eerste over de rivier. Ik stond namelijk het dichtste bij de kabel. Veel anders dan vastmaken en springen zat er dus niet op. Het is heerlijk om tegen hoge snelheid over de rivier te gaan en te kunnen genieten van het uitzicht van Suriname. Op het einde van de kabel wordt ik opgevangen door een medewerker want afremmen was niet echt mogelijk. Ik was ontzettend blij dat ik het gedaan was en je voelt de adrenaline echt door je heen stromen op dat ogenblik. Na de grote deathride volgen nog enkele kleinere en na de laaste wacht ik beneden op de rest van de studenten. Iedereen was heel tevreden met onze prestatie.
Na het afgeven van de uitrusting, is het duidelijk dat het al laat is. We laden dus alles dat we meehadden terug in de bus en vertrekken op de terugweg naar Paramaribo. Thuisgekomen zijn we erg tevreden van onze dag en kruipen we voldaan in ons bed. Slaapwel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten