Donderdag 22 april 2010 (Dag 54)
Aangezien ik gisteren al wist dat Barthie ziek zou zijn voor de rest van de week, was ik al een beetje voorbereid op de lessen van vandaag. Aangekomen op school is het nog erg stil. Ik besluit te wachten want er is normaal nog een andere leerkracht die les moet geven. Na een tijdje komt Mr. Kariem van de andere kant en doet de deur open. Hij is er niet over te spreken dat de airco de hele nacht had aangestaan (wat een ijskoud klaslokaal tot resultaat had) en de deur ook de hele tijd los had gestaan.
Na een tijdje komen dan toch ook de leerlingen binnen en zij gaan onmiddellijk naar het praktijklokaal. Normaal gezien staat er ingepland dat de leerlingen een praktijkles Systeembeheer zouden hebben, maar net zoals de andere klas krijgen zij ook gewoon les van mij. Deze klas moet ik laten starten met hun groepswerk over Hardware. Aangezien ik geen klassenlijst heb, nog niet erg veelnamen ken en de leerlingen geen kennis hebben over welke klasnummer ze zijn, besluit ik hen te verdelen aan de hand van een boek kaarten. Ik zorg ervoor dat de klaveren, harten en koeken enkel aanwezig zijn en dat enkel van nummer 1 tot. Op die manier wil ik 6 groepjes creëren die ik dan kan verdelen over de 6 delen van leerstof. Voor de leerlingen is deze werkwijze weer iets nieuws waardoor de groepjes erg snel gevormd zijn.
Terwijl de groepjes samen gaan zitten,bekijk ik nog ven hoe de leerstof juist verdeeld was. Zodra alle groepen geïnstalleerd zijn, ga ik bij ieder groepje langs en geef hen een deel van de leerstof waarover zij een presentatie moeten voorbereiden. Ondertussen hoor ik in het lokaal er naast nog altijd erg veel lawaai wat aangeeft dat er geen leerkracht is komen opdagen. Nadat mr. Kariem vertrokken was, stond ik dus plotseling bij 2 klassen die zich verdeeld hadden over 3 lokalen. Gelukkig houden ze het voor de 2 lesuren tamelijk rustig en moet ik niet te veel ingrijpen.
Normaal gezien zou de klas waar ik de eerste 2 uren les had gegeven, nog 3 uur bij mij les moeten volgen (in dit geval verder werken aan hun presentatie). Omdat de andere klas opnieuw 2 uur vrij heeft, besluit ik toch maar iets anders te doen met de 2 klassen samen. De ene kunnen wel een break gebruiken na 2 uur intensief werken en de andere zouden een lokaal afbreken als ze niets anders konden doen. Ik was het al een tijdje van plan geweest, maar niet was het ogenblik aangebroken waarop ik Surinaamse jongeren kon laten kennismaken met het spel Weerwolven van Wakkerdam. Ik neem de 2 klassen samen (48 koppen) en laat hen in een cirkel plaatsnemen in het eerste klaslokaal. De meesten zijn erg enthousiast om mee te spelen maar de anderen volgen toch ook snel nar het lokaal. Ik leg het spel stap voor stap uit wat niet eenvoudig is met een grote groep die voordurend aan het lachen is. Uiteindelijk lukt het toch om 2 volledige spelletjes te spelen. De groep heeft er erg veel pret in en als Cupido actief is, krijg je het gevoel dat je een groep 12 jarigen bij jou hebt.
Na de 2 spelletjes zijn er bijna 2 lesuren gepasseerd. De leerlingen hebben na hun pauze projecten. Ik blijf hier ook aanwezig en een groepje neemt zelf met mij een interview af voor hun project. Tegen 1 uur wordt de schooldag afgerond en rij ik naar huis. Onderzeg begint het natuurlijk te gieten en ik kan juist op tijd schuilen aan het kruispunt dat ik iedere morgen moet oversteken. Ik ben niet de enige die schuilt want samen met mij staan er nog 3 mensen met een motorfiets te wachten op een droge hemel.
De regen blijft aanhouden maar ingeburgerd als ik ben, maak ik met hier echt niet druk in en wacht geduldig. Tijdens het wachten kan ik genieten van het schouwspel dat de Surinaamse weg is. Je ziet auto’s van alle kanten komen die elkaar op alle mogelijk manieren proberen te ontwijken. 1 keer lukt het echter niet. Een auto staat halfweg de rijweg maar kan niet verder oversteken. Ondertussen komt van de zijkant een busje aangereden dat van in de verte al begint te toeteren. De auto kan echter niet weg en ondanks het bruusk remmen en slippen op het natte wegdak van het busje, rijdt het busje in de flank van de auto. Beide bestuurders schelden elkaar eens goed de huid vol maar rijden vervolgens gewoon verder.
Na een tijdje is het wat over met regenen en rij ik verder richting ons huis. Lang kan ik echter niet fietsen want de volgende bui zit er aan te komen. Ik rij wel nog door tot aan de slager. Ik was de vorige dagen hier ook al geweest voor gehakt, maar was altijd van een kale reis thuisgekomen. Gisteren had hij mij echter gemeld dat er vandaag zeker gehakt zou zijn. Als ik binnen kom, herkent hij mij direct en begroet mij heel hartelijk. Ik wordt wel geholpen door een Chinese collega van hem. Hij heeft wel wat meer problemen om mij te verstaan. Bij de vraag voor 500g varkensgehakt en 500g rundsgehakt, is het even niet duidelijk voor de man. Gelukkig helpt zijn collega hem met aan te geven dat 500g gelijk is aan 1 pond. Na de slager, ga ik naar het groentekraampje dat ernaast gelegen is. Daar zitten 2 mannen die direct mij begroeten. Terwijl de jongste de groenten neemt, begint de oudere man tegen mij te praten. Hij wil me brieven schrijven en wil direct een vriendin voor mij regelen. Toch wel een beetje niet op mijn gemak, keer ik terug naar mijn fiets en wacht nog een hele tijd totdat het over is met regenen. Na meer dan een uur onderweg geweest te zijn, arriveer ik tegen kwart na 2 thuis.
In de namiddag doen we weer niet veel, maar tegen 5 uur schieten we opnieuw in actie. Sophia gaat namelijk samen met mevr. Van Cauteren naar een les didactiek op het IOL. Ivan komt dan ook mee en blijft bij ons achter. Na 3 kwartier zijn Sophia en mevr. Van Cauteren echter al terug. Ze hadden namelijk geen les gevonden die daar doorging. Hierdoor kunnen we onmiddellijk beginnen aan de spaghetti waarvoor ik de meeste ingrediënten had verzameld. Tegen 8 uur komt ook Bartel langs. Hij zat namelijk alleen thuis waardoor hij zeker bij ons mocht langskomen. Tegen half 10 vertrekken mevr. Van Cauteren en Ivan naar huis. Ze zijn nog niet goed het huis uit, of de tv wordt een beetje luider gezet voor het volgen van Americain Idol. Ik volg dit ook nog even maar kruip op tijd in mijn bed want morgen is weer een erg vermoeiende dag. Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten