... over een bezoek aan een internaat en uit eten met studenten

Dinsdag 20 april 2010 (Dag 52)

Vandaag eens geen school. We hebben om 9 uur afgesproken in het internaat Christophorus. Het is een internaat dat gericht is op de mensen van het binnenland, namelijk de Maurons en indianen. Deze 2 bevolkingsgroepen beschikken in het binnenland niet over veel schoolmogelijkheden. Zij kunnen les volgens tot de 6^de klas maar hierna is het gedaan met school in het dorp. Als ze verder willen studeren, moeten ze hiervoor naar de hoofdstad Paramaribo.

Via het internaat wil men mogelijkheden beiden aan 82 jongeren tussen 12 en 23 om verder naar school te gaan. In het begin ging men de jongeren gaan halen in het binneland zelf, maar tegenwoordig vinden ze snel zelf hun weg. Omdat er zoveel vraag is maar het aanbod maar 82 bedden betreft, is er dus geen probleem om de bedden te vullen. Ondanks vele inspanningen is het voorlopig niet mogelijk om meer jongeren te huisvesten.

Tegen 9 uur worden we samen met Christel en Ivan ontvangen door de directeur van het internaat. Hij vertelt ons over het reilen en zeilen van het internaat. We krijgen te horen dat hier een 8-tal stagaires van Belgie en Nederland meewerken op het internaat. Dit gaat van huiswerkbegeleiding tot administratie. De ouders betalen per 180SRD per kind per maand. Dit is enkel kostendekkend voor het eten en drinken dat de kinderen ontvanegn. Het loon van de begeleiders, huisvesting, electriciteit en andere onkosten worden betaald door de instelling zelf. Zij moeten via andere wegen aan geld geraken vb. Via sponsoring.

Kinderen die de 180SRD niet kunnen betalen, kunnen achter de schermen wel geholpen worden. Iets rijkere Surinamers kunne bijvoorbeeld een kind financieel steunen in het verblijf. Er is ook een vereniging in Nederland die geld inzameld voor het huisvesten van deze kinderen. Door deze maatregelen kunnen kinderen dus niet weggestuurd worden vanwege het niet betalen van het maandelijkse bedrag.

Na de uitleg krijgen we door een Nederlandse studente een rondleiding in het centrum. We zien de jongensslaapzaal die bestaat uit een 30 tal stappelbedden die in een vierkant geplaatst zijn rond de centrale trap. De zaal ziet er erg proper uit. De muren kunnen wel een likje verf gebruiken, maar voor de rest is het tamelijk degelijk. Na de jongenssslaapzaal gaan we naar de meisjesslaapzaal. Deze is echt een grote kamer dat iets gezelliger is ingericht. Alle bedden zijn proper opgemaakt. De sanitaie ruimte bestaat uit toiletten en douches. Op de douchedeuren hangt een kaartje met de meisjes die gebruik maken van iedere douche.

Na het bekijken van de slaapzalen, gaan we naar het Ict-lokaaltje.  Dedirecteur was erg geinteresseerd in mij door het feit dat ik een leerkracht Ict ben. Hun computers zijn namelijk enkele jaren geleden geinstalleerd maar zijn sindsdien niet meer bekeken. Hierdoor zijn enkele van de 7 computers stuk en is het lokaaltje een grote puinhoop vol met computermateriaal. In totaal zijn er 4 printers aanwezig, maar ik zie enkel 1 die aangesloten is op een computer. Ze denken mij te kunnen inzetten om hun systeem een  beetje te vernieuwen. Wim, een Nederlander die normaal al deze zaken moet regelen, heeft echter geen tijd hiervoor. Ze gaan mij contacteren in de toekomst als ze iets meer weten.

Na het uitwisselen van telefoonnummers keren Sophia en ik terug naar huis. Joris en Eliane gaan richting de winkelstraten om eens te gaan rondkijken. Thuisgekomen werk ik nog wat aan mijn lessen voor morgen. Veel tijd steek ik er echt niet in want in de namiddag gaan we gaan zwemmen in de Witte Lotus. Dit is een zwembad waar we nog niet geweest waren en een aanrader was volgens huize Onoribolaan. We hadden dan ook met hen afgesproken om ook te gaan zwemmen. Daar aangekomen betalen we 10 SRD en zien we het mooiste zwembad tot nu toe in Suriname. Ook Bartel en vriendin en Sarah en vriend zijn al aanwezig.

Na het omkleden springen we onmiddelijk in het water. Wat een verfrissende duik zou moeten zijn, viel een klein beetje tegen. Het water was ontzettend warm waardoor het niet erg verfrissend was. Toch deed het deugd om in het water te zitten en niet in de warme zon te moeten liggen. Na een tijdje komen ook Ilse en Robbert , Maïté  en Bob en  Michiel en vriendin toe. Het is vandaag de laatste dag voor Elise. Iedereen is aan het lachen met het feit dat ze moeten gaan eten om dit te vieren met hun tweeen en dat de anderen op dezelfde plaats willen eten. We spreken dan maar af om met alle studenten die we kennen te gaan eten in de Silverado, een grillrestaurant dicht bij ons.

Tegen 7 uur rijden Sophia en ik terug naar huis om even onze rugzakken af te zetten. We hebben namelijk gereserveerd tegen half 8 voor 12 personen. Als we echter toekomen is iedereen al aanwezig en komt het aantal eerder in de buurt van de 20. Ook Jonathan en zijn vrouwen zijn aanwezig net als Jos en Jacolien. We eten er allemaal heerlijk van de biefstukken, pasta, ... Als de rekening gevraagd wordt, valt deze wel een beetje tegen. We moeten met de volledige groep meer dan 1300SRD betalen. Naast het niet goedkope eten, moeten we ook servicekosten en belastingen betalen. Uiteindelijk moet iedereen ongeveer 80 SRd betalen (20EUR) wat voor deze maaltijd in Belgie niet te vinden zou zijn.  Iedereen gaat op tijd naar huis want morgen hebben de meesten opnieuw les. Tot morgen!