Jaja, vanaf vandaag geteld, zijn het nog 75 dagen tot mijn vertrek vanuit Schiphol. Dit is nog wel even, maar nu al een mijlpaal in deze blog! Aangezien we nog wel wat tijd hebben, een terugblik op wat jullie allemaal al gemist hebben.
vrijdag 4 december 2009
Nog zo'n dag die ontzettend belangrijk was tijdens onze voorbereiding. Op vrijdag 4 december zijn Joris en ik onze beursaanvraag gaan verdedigen. We werden hiervoor verwacht om 09u20 op een andere campus van onze school, namelijk Campus Rabot. Aangezien deze campus niet in Sint-Niklaas ligt maar wel in Gent, werd het weer een dag vol openbaar vervoer. Ik vertrok op tijd in Lokeren met de trein richting Gent-Sint-Pieters. Daar aangekomen was het nog even wachten op Joris, die van Dendermonde kwam. Tegen 08u40 waren we verenigd in de stationshal en begon het tweede deel van onze uitstap.
Campus Rabot ligt nog wel een heel eindje van het station, dus besloten we de tram te nemen. Ondertussen tikte de tijd verder en werd het al snel 08u50. Tijd dat de tram dus ging vertrekken . Misschien was het door de blik van Joris op zijn horloge, maar alleszins de tram vertrok. Al duurde de rit niet erg lang. Na nog geen 100 meter rijden, stonden we al opnieuw stil achter een hele kudde andere trams. Aangezien trams op de rails moeten blijven, was er geen sprake van voorbijsteken.
Of het nu afgesproken was met de jury van onze beurs of niet, maar we werden voor onze eerste beproeving gesteld. Wat gaan we doen? We hebben nog een half uur tijd om 3,9km te overbruggen. Na wat gediscussieer over een mogelijk oplossing, stapten we de 100 meter terug naar het station om na te gaan of er een bus was die ook lang Campus Rabot reed. Natuurlijk hadden we weer geen geluk. Ondertussen hadden we besloten om de Campus op de hoogte te brengen van ons hoogst waarschijnlijke latere aankomst. In de hoop dat we een andere transportmiddel tegenkwamen dat ons richting onze bestemming kon brengen, vertrokken we te voet.
Toen we opnieuw langs onze stilstaande tram passeerden, begon deze plotseling te bewegen. De eerste tram die niet meer verder kon, was losgeslagen waardoor de andere trams hun eigen weg konden verderzetten. Na een spurtje van Joris en mezelf, sprongen we opnieuw in een nu lege tram. We hadden het gehaald!
Na een rit door de binnenstad van Gent, kwamen we aan aan Campus Rabot. Deze campus was net wat groter dan deze in Sint-Niklaas. Het was dan ook even zoeken naar het juiste gebouw. Gelukkig was het deze keer geen beproeving, want er stond in het groot Secretariaat op vermeld. De dame aan de receptie was verheugd door onze vroege komst want het was 09u15. Ze had ons namelijk heel wat later verwacht. Ze wees ons de weg in het moderne en zeker niet goedkope gebouw.
Joris was een echte gentlemen en liet mij als eerste bij de jury gaan. Binnengekomen in het lokaaltje, werd ik direct bekeken door de 3 juryleden en mevrouw Lauwereys, de verantwoordelijke van onze school voor de internationale stage. Nadat ik een drankje kreeg aangeboden, begon het spervuur aan vragen. Het was duidelijk dat ze mijn dossier goed gelezen hadden, want over sommige zinnen hadden ze toch vragen. Na 25 minuten en vele vragen later, was het de beurt aan Joris. Bij mij was het goed gegaan, hopelijk bracht ook hij het er goed vanaf!
Na een 20tal minuten kwam hij ook buiten en was het aan de beurt aan een jongedame die richting Peru vertrok. Opgelucht dat het gesprek vlot verlopen was, vertrokken we terug met de tram richting het station. Deze keer hadden we gelukkig geen problemen. Na afscheid genomen te hebben van elkaar, stapten we elk op onze eigen trein en gingen terug naar huis (of in mijn geval richting stageschool).
Nu is het og afwachten of we onze beurs gekregen hebben. Als zal het spannend zijn want er zijn maar 15 beurzen van 1000 euro voor 28 personen. Hopelijk heeft Sophia het de dinsdag erna even goed gedaan als ons. Zodra ik meer weet over het al dan niet krijgen van de beurs, hoor je er direct van. Laat alvast maar wat kaarsen branden !
Campus Rabot ligt nog wel een heel eindje van het station, dus besloten we de tram te nemen. Ondertussen tikte de tijd verder en werd het al snel 08u50. Tijd dat de tram dus ging vertrekken . Misschien was het door de blik van Joris op zijn horloge, maar alleszins de tram vertrok. Al duurde de rit niet erg lang. Na nog geen 100 meter rijden, stonden we al opnieuw stil achter een hele kudde andere trams. Aangezien trams op de rails moeten blijven, was er geen sprake van voorbijsteken.
Of het nu afgesproken was met de jury van onze beurs of niet, maar we werden voor onze eerste beproeving gesteld. Wat gaan we doen? We hebben nog een half uur tijd om 3,9km te overbruggen. Na wat gediscussieer over een mogelijk oplossing, stapten we de 100 meter terug naar het station om na te gaan of er een bus was die ook lang Campus Rabot reed. Natuurlijk hadden we weer geen geluk. Ondertussen hadden we besloten om de Campus op de hoogte te brengen van ons hoogst waarschijnlijke latere aankomst. In de hoop dat we een andere transportmiddel tegenkwamen dat ons richting onze bestemming kon brengen, vertrokken we te voet.
Toen we opnieuw langs onze stilstaande tram passeerden, begon deze plotseling te bewegen. De eerste tram die niet meer verder kon, was losgeslagen waardoor de andere trams hun eigen weg konden verderzetten. Na een spurtje van Joris en mezelf, sprongen we opnieuw in een nu lege tram. We hadden het gehaald!
Na een rit door de binnenstad van Gent, kwamen we aan aan Campus Rabot. Deze campus was net wat groter dan deze in Sint-Niklaas. Het was dan ook even zoeken naar het juiste gebouw. Gelukkig was het deze keer geen beproeving, want er stond in het groot Secretariaat op vermeld. De dame aan de receptie was verheugd door onze vroege komst want het was 09u15. Ze had ons namelijk heel wat later verwacht. Ze wees ons de weg in het moderne en zeker niet goedkope gebouw.
Joris was een echte gentlemen en liet mij als eerste bij de jury gaan. Binnengekomen in het lokaaltje, werd ik direct bekeken door de 3 juryleden en mevrouw Lauwereys, de verantwoordelijke van onze school voor de internationale stage. Nadat ik een drankje kreeg aangeboden, begon het spervuur aan vragen. Het was duidelijk dat ze mijn dossier goed gelezen hadden, want over sommige zinnen hadden ze toch vragen. Na 25 minuten en vele vragen later, was het de beurt aan Joris. Bij mij was het goed gegaan, hopelijk bracht ook hij het er goed vanaf!
Na een 20tal minuten kwam hij ook buiten en was het aan de beurt aan een jongedame die richting Peru vertrok. Opgelucht dat het gesprek vlot verlopen was, vertrokken we terug met de tram richting het station. Deze keer hadden we gelukkig geen problemen. Na afscheid genomen te hebben van elkaar, stapten we elk op onze eigen trein en gingen terug naar huis (of in mijn geval richting stageschool).
Nu is het og afwachten of we onze beurs gekregen hebben. Als zal het spannend zijn want er zijn maar 15 beurzen van 1000 euro voor 28 personen. Hopelijk heeft Sophia het de dinsdag erna even goed gedaan als ons. Zodra ik meer weet over het al dan niet krijgen van de beurs, hoor je er direct van. Laat alvast maar wat kaarsen branden !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten