Nog 67 dagen ... en het vliegtuig stijgt op

AAAAAAaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!! Deze kreet was gisteren juist niet te horen in het Tropisch Instituut in Antwerpen. Samen met Sophia en Joris was ik daar aanwezig.

maandag 21 december 2010 (dag -68)

Het was de eerste keer dat we met ons drie op stap gingen. De vorige uitstappen was er altijd wel iemand die niet meekon. We hadden afgesproken om dezelfde trein te nemen richting Antwerpen, want daar is het Tropisch Instituut gevestigd. Door de hevige sneeuwval van de vorige dagen, was er heel wat vertraging met de trein. Sophia en ik hadden elkaar al gevonden in het station in Sint-Niklaas, maar Joris zat al op de trein en op hem moesten we nog wachten. Na wat heen en weer gebel was het duidelijk dat hij rechtstreeks naar Sint-Niklaas kwam en daar ging overstappen. Omdat we toch moesten wachten, ging ik maar mijn ticket kopen aan een van de automaten in het station. Van de verschillende toestellen die aanwezig zijn in de hal, was er toch wel juist één automaat die dienstdeed. Ik kon dan wel mijn gegevens invoeren, maar het betalen leverde echter problemen op. De kaartlezer moest niet van mij hebben. Ik liet mij echter niet doen door de kaartlezer en ging gewoon naar het loket om mijn ticket. Hier had ik heel wat meer succes in mijn aankoop.

Ondertussen was het bijna tijd en trokken wij naar perron 4 om onze trein te nemen. Ondertussen kwamen we Joris tegen en waren we verenigd. Natuurlijk waren we niet alleen in de trein. Na wat zoeken vonden we toch nog enkele plaatsen zodat we toch konden zitten voor de rit van iets meer dan 20 minuten.

Aangekomen in Antwerpen, gingen we onmiddellijk naar de metro. Er was precies iets te doen in Antwerpen, want ook deze zat erg goed vol. Gelukkig konden we 3 haltes verder al uitstappen. Bovengekomen, stonden we op een met jenever- en hotdogstandjes bezette Groenplaats. Hier hadden we echter geen tijd voor. Via de niet gestrooide, maar wel besneeuwde voetpaden, zetten we onze tocht te voet verder naar het Tropisch Instituut.

Na toch wel een eindje stappen, kwamen we aan het Instituut. Wij die dachten daar alleen te zijn, kwamen bij onze binnenkomst direct met de voeten op de grond geplaatst. Het was nog geen half uur na opening een enorme drukte. We waren duidelijk niet de enigste die een vaccin moesten krijgen.

Na het inschrijven, werden we naar de wachtzaal verwezen. Aangezien deze heel goed voel zat, namen we plaats op een van de weinig vrije stoelen in de gang. Na een uur en een half wachten, mochten we dan toch binnen bij een dokter. Deze aangename dame heette Liesbeth Lemmens. Na de nodige uitleg over de vaccins en de extra uitleg over de kwaaltjes die we kunnen oplopen, was het tijd voor de spuiten. Niemand stond te springen om als eerste te gaan, maar Joris was voor even de held en gaf het voorbeeld. Sophia en ik volgden al snel. Na een spuit in de schouder en 2 in de bovenarm, zijn we beschermd tegen alle beestjes en organismen die we maar kunnen tegenkomen in Suriname.

Na het afrekenen van onze vaccins en 2 uur later dan onze binnenkomst, konden we het gebouw verlaten en onze terugweg aanvatten. Omdat het al iets donkerder was dan bij onze aankomst, was het op de kerstmarkt al heel wat gezelliger geworden. Aangezien ik mijn bons van de Fnac nog moest kwijt geraken, ging ik dan ook naar het dichtstbijzijnde filiaal. Joris en Sophia besloten om mij dit alleen te laten doen en zelf een bezoek te brengen aan de kerstmarkt. Een 20 minuten later vond ik hen daar dan ook terug. Zij hadden ondertussen enkele jenevers en loempia's op. We gingen verder met onze terugtocht naar huis. Na een rit met een overvolle metro, was het enkel nog een trein vinden die ons in Sint-Niklaas kon krijgen. We hadden een stoptrein gevonden en stonden hierop te wachten, totdat de stationsomroeper melden dat de trein naar Oostende niet op perron 3, maar op perron 5 ging vertrekken. Hierdoor ontstond een mensenstroom van het ene perron naar het andere, maar desondanks vonden we toch nog een plaatsje in deze trein. En zo kwamen we na een 20-tal minuten aan in Sint-Niklaas en zat onze dag erop.

Tot de volgende!!!

share this: facebook

Nog 75 dagen ... en het vliegtuig stijgt op

Jaja, vanaf vandaag geteld, zijn het nog 75 dagen tot mijn vertrek vanuit Schiphol. Dit is nog wel even, maar nu al een mijlpaal in deze blog! Aangezien we nog wel wat tijd hebben, een terugblik op wat jullie allemaal al gemist hebben.

vrijdag 4 december 2009

Nog zo'n dag die ontzettend belangrijk was tijdens onze voorbereiding. Op vrijdag 4 december zijn Joris en ik onze beursaanvraag gaan verdedigen. We werden hiervoor verwacht om 09u20 op een andere campus van onze school, namelijk Campus Rabot. Aangezien deze campus niet in Sint-Niklaas ligt maar wel in Gent, werd het weer een dag vol openbaar vervoer. Ik vertrok op tijd in Lokeren met de trein richting Gent-Sint-Pieters. Daar aangekomen was het nog even wachten op Joris, die van Dendermonde kwam. Tegen 08u40 waren we verenigd in de stationshal en begon het tweede deel van onze uitstap.

Campus Rabot ligt nog wel een heel eindje van het station, dus besloten we de tram te nemen. Ondertussen tikte de tijd verder en werd het al snel 08u50. Tijd dat de tram dus ging vertrekken . Misschien was het door de blik van Joris op zijn horloge, maar alleszins de tram vertrok. Al duurde de rit niet erg lang. Na nog geen 100 meter rijden, stonden we al opnieuw stil achter een hele kudde andere trams. Aangezien trams op de rails moeten blijven, was er geen sprake van voorbijsteken.

Of het nu afgesproken was met de jury van onze beurs of niet, maar we werden voor onze eerste beproeving gesteld. Wat gaan we doen? We hebben nog een half uur tijd om 3,9km te overbruggen. Na wat gediscussieer over een mogelijk oplossing, stapten we de 100 meter terug naar het station om na te gaan of er een bus was die ook lang Campus Rabot reed. Natuurlijk hadden we weer geen geluk. Ondertussen hadden we besloten om de Campus op de hoogte te brengen van ons hoogst waarschijnlijke latere aankomst. In de hoop dat we een andere transportmiddel tegenkwamen dat ons richting onze bestemming kon brengen, vertrokken we te voet.

Toen we opnieuw langs onze stilstaande tram passeerden, begon deze plotseling te bewegen. De eerste tram die niet meer verder kon, was losgeslagen waardoor de andere trams hun eigen weg konden verderzetten. Na een spurtje van Joris en mezelf, sprongen we opnieuw in een nu lege tram. We hadden het gehaald!

Na een rit door de binnenstad van Gent, kwamen we aan aan Campus Rabot. Deze campus was net wat groter dan deze in Sint-Niklaas. Het was dan ook even zoeken naar het juiste gebouw. Gelukkig was het deze keer geen beproeving, want er stond in het groot Secretariaat op vermeld. De dame aan de receptie was verheugd door onze vroege komst want het was 09u15. Ze had ons namelijk heel wat later verwacht. Ze wees ons de weg in het moderne en zeker niet goedkope gebouw.

Joris was een echte gentlemen en liet mij als eerste bij de jury gaan. Binnengekomen in het lokaaltje, werd ik direct bekeken door de 3 juryleden en mevrouw Lauwereys, de verantwoordelijke van onze school voor de internationale stage. Nadat ik een drankje kreeg aangeboden, begon het spervuur aan vragen. Het was duidelijk dat ze mijn dossier goed gelezen hadden, want over sommige zinnen hadden ze toch vragen. Na 25 minuten en vele vragen later, was het de beurt aan Joris. Bij mij was het goed gegaan, hopelijk bracht ook hij het er goed vanaf!

Na een 20tal minuten kwam hij ook buiten en was het aan de beurt aan een jongedame die richting Peru vertrok. Opgelucht dat het gesprek vlot verlopen was, vertrokken we terug met de tram richting het station. Deze keer hadden we gelukkig geen problemen. Na afscheid genomen te hebben van elkaar, stapten we elk op onze eigen trein en gingen terug naar huis (of in mijn geval richting stageschool).

Nu is het og afwachten of we onze beurs gekregen hebben. Als zal het spannend zijn want er zijn maar 15 beurzen van 1000 euro voor 28 personen. Hopelijk heeft Sophia het de dinsdag erna even goed gedaan als ons. Zodra ik meer weet over het al dan niet krijgen van de beurs, hoor je er direct van. Laat alvast maar wat kaarsen branden !

Welkom op deze blog!

Je weet het misschien al, maar Daan gaat voor 3 maanden naar Suriname. Hij vertrekt op zondag 28 februari samen met Sophia Pauwels en Joris Van Damme richting Paramaribo, de hoofdstad van Suriname.
Wij zullen daar meedraaien binnen een school. Indien je naar Suriname komt, dan kan je me vinden in het Natuurtechisch Instituut (NATIN -> www.natir.sr) in de hoofdstad. Ik zal naast het geven van lessen Informatica, meewerken aan een project van de afdeling Databasebeheer. Dit project heeft als doel de ontwikkeling van een Studenten Registratie en Volgsysteem. Hopelijk kan ik hier veel tot bijdragen!

Nu weet je toch al iets meer! Check geregeld deze blog en volg het doen en laten van mezelf.